W sobotę po finale turnieju indywidualnym kobiet odbyła się ceremonia wręczenia medali igrzysk olimpijskich. Iga Świątek swój brąz zdobyła już dzień wcześniej, pokonując Annę Karolinę Schmiedlovą. Złoto przypadło Qinwen Zheng, a srebro Donnie Vekić.
Wyjątkowa chwila dla Igi Świątek. “Cała kariera przeleciała mi przed oczami”
Już z medalem na szyi oraz w dłoni – bo często go dotykała – Iga Świątek usiadła przed kamerami Polsatu Sportu, aby porozmawiać o historycznym sukcesie, albowiem był to pierwszy medal dla Polski w historii igrzysk olimpijskich. Pierwsze pytanie dotyczyło właśnie podniosłości tego wydarzenia.
– Zdałam sobie z tego sprawę dzisiaj podczas dekoracji. Miałam trochę więcej czasu, aby ochłonąć po tym meczu półfinałowym. Wczoraj to był niesamowity dzień, ale do ceremonii podeszłam już na spokojnie. Mogłam zobaczyć medal, poczuć go na szyi to zrobiło to dla mnie jeszcze większe wrażenie. Stojąc na podium, cała kariera przeleciała mi przed oczami. Nigdy nie spodziewałam się, że będę grała na takim poziomie, więc wciąż jest to dla mnie lekko abstrakcyjne. Jestem z siebie ogromna dumna – przyznała Iga Świątek.
Dziennikarz Przemysław Iwańczyk postanowił później zacytować pewne słowa: “Jeśli ktoś za 50 lat wejdzie w Wikipedię i zobaczy swoje nazwisko w gronie medalistów olimpijskich, to znaczy, że dotknął go niesamowity prestiż – czyje to słowa?” – zapytał. – Powinnam to wiedzieć? – odparła tenisistka. “Igi Świątek, która wypowiedziała te słowa w 2016 roku, kiedy miała 14 lat” – zaskoczył dziennikarz.
– Naprawdę? Przyznam, że mimo tych słów, nigdy nie wizualizowałam sobie tego, bo wciąż wydawało się to bardzo abstrakcyjne. Ogólnie granie na wysokim poziomie tenisowym – wygrywanie dużych turniejów, bycie numerem jeden etc. – obserwowałam w telewizji i wydawało się dla nadludzi. Ale krok po kroku jakimś sposobem i ciężką pracą zbliżałam się do tego, ale nigdy nie byłam z tych osób, które sobie to wizualizują – przyznała liderka światowego rankingu.
Iga Świątek wielokrotnie podkreślała, że igrzyska olimpijskie mają dla niej wyjątkową wagę z uwagi na tatę Tomasza Świątka, który był olimpijczykiem z Seulu w 1988 roku. – Dedykacja dla taty to rzecz oczywista, bo ten turniej ma dla mnie taki znaczenie, dzięki niemu. Bo wychował mnie i moją siostrę w poczuciu, że igrzyska olimpijskie to najważniejsza impreza. (…) Bez taty w ogóle by mnie tu nie było, bo jako dziecko wiele razy chciałam kończyć tę przygodę. Nie spodziewałam się, że mam szansę osiągnąć taki sukces, a tata zawsze czuwał i sprawił, że tutaj jestem – podsumowała Iga Świątek, która udaje się teraz na zasłużony odpoczynek. Na jej powrót na kort będziemy musieli poczekać, albowiem Polka wycofała się z turnieju w Toronto.
